Bebeğimle bir günümüz daha geçti, eve geldiğimde sımsıkı sarılırken birbirimize bütün günün yorgunluğunu Reiki masterlarına bile taş çıkartacak derecede benden uzaklaştırması ve pozitif enerjiyle yüklemesi mucize gibi... Mantık her zaman her şeye cevap veremeyebiliyor.Yemeğimizi yiyip eve döndüğümüzde kucağımdan adeta yere kendini attı ve hızla pıtır pıtır yürüyerek uzaklaşmaya başladı, arkaya dönüp bize bye bye demesini unutmamam gerek tabi, Aydın da dedi ki "Dur biraz saklanalım bakalım nereye gidecek?" Gözümün önünden onu bırakmak bana imkansız tabi, ben alenen ortada O'nu izliyorum, o ise, özgür kızım benim, bir arabalara bir ağaçlara bir yola koşturup duruyordu, biz ise gidiyoruz diye seslendiğimizde dönüp mütemadiyen "bye bye" işaretini gönderiyordu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder